Arres, de mooie dingen die voorbij gaan…

Deze zomer is mijn oud-fractiegenoot Arres Huijgen overleden. Met hem heb ik een aantal jaren in de commissie Ruimtelijke Zaken gezeten. Arres was gepokt en gemazzeld in de Puttense politiek en ik kwam net in Putten wonen. Politiek bedrijven is in elke gemeente anders. Van Arres leerde ik de Puttense politiek kennen. Hij was een vat vol kennis over Putten. Hij heeft Putten als gemeenteraadslid trouw gediend. Hij was eerlijk, pragmatisch en recht door zee.

Zo langzamerhand ontvallen ons de oud-raadsleden die, met hun ijzersterke geheugen, de nieuwe raadsleden met adviezen bijstaan. Ze zijn soms betweterig en lastig, maar oh zo fijn om bij de fractie te hebben.

Vroeger stond hier in het centrum een prachtige boerderij. Niets herinnert mij hier meer aan. De mensen die deze boerderij wel herinneren komen ook te overlijden. Ik heb laatst nog even onder de grote bomen van dat rare weggetje over het Kerkplein naar de Molenstraat gelopen. Ik realiseerde mij dat deze bomen binnenkort echt helemaal weg zijn.

De laatste keer dat ik in café “Het Trefpunt” ben geweest, was voor de bijeenkomst over de herinrichting van de Garderenseweg. Het Trefpunt is nu gesloten en op deze plaats komt woningbouw. Veel Puttenaren kijken met plezier terug op hun avonden in dit café. Ook bij het aanzicht van dit lege pand weet ik dat binnenkort niets meer herinnert aan dit café.

Zo zijn er meer voorbeelden uit het verdere verleden en het nu. Ik heb het al vaker gezegd: oude mensen zijn net als oude dingen, je moet ze koesteren. Putten verandert langzaam maar gestaag. Ik wil voor mijzelf ervoor zorgen dat ik dit bewust ervaar. Bewust zijn dat mensen overlijden, dat er stukken uit ons collectieve geheugen verdwijnen. Bewust zijn dat er oude dingen vervangen worden omdat het soms moet en bewust zijn dat we veranderen om mee te gaan met onze tijd.

Dat Putten zich ontwikkeld is zeker niet slecht, maar soms betrap ik mij er op dat ik terug verlang naar die oude plekjes die nu gemoderniseerd zijn en naar de mensen die overleden zijn. Bewust kijk ik in dankbaarheid terug naar mijn samenwerking met Arres.

Gertine Elsenaar