Corona

We leven in bizarre tijden. Het openbare leven is bijna geheel stilgevallen, scholen en kerken blijven gesloten. Situaties die zelfs tijdens de oorlog niet voorkwamen, voltrekken zich voor onze ogen.

Het coronavirus heeft ons in allen in de greep. Zwaar getroffen zijn in de eerste plaats de zieken zelf, maar ook het verzorgend personeel en ouderen. Mensen klappen voor de medewerkers in de zorg, heel mooi natuurlijk, maar zullen we ook aan ze denken als er geen crisis is? Nu wordt des te meer duidelijk hoe schrijnend het is dat juist de vitale sectoren in ons land al jaren kampen met personeelstekorten, achterblijvende salarissen en hoge werkdruk.

‘Verspil nooit een goede crisis’, zei Winston Churchill eens. Een crisis dwingt ons stil te staan. Om te reflecteren op jezelf. Is onze agenda niet overvol? En hoeveel dingen op die agenda zijn echt zinvol? Heb ik afgelopen jaar genoeg tijd besteed aan mensen om ons heen? Aan het gezin, aan vrienden, familie, opa en oma?

Dat zo’n EK voetbal niet doorgaat, de Formule 1 in Zandvoort, alle evenementen op de evenementenkalender, hoe erg is dat eigenlijk? Als we hoofd- en bijzaken door deze crisis leren onderscheiden kunnen we toch iets meenemen uit deze crisis.

Over hoofd- en bijzaken gesproken. Populisten zitten nu even tweede rang, mensen met een makkelijke mening ook. De politiek is nu aan de grote mensen. Wat dat betreft is het goed om te zien dat het Nederlandse volk de instructies van het kabinet gezagsgetrouw opvolgt en dat het RIVM nu wél wordt geloofd.

Ik hoop dat we in deze tijd meer aan elkaar denken en in het bijzonder aan ouderen en eenzamen die het extra moeilijk hebben in deze tijd. Ik hoop dat we ons verantwoord blijven gedragen in de openbare ruimte en dat we eigenlijk alles doen wat Koning Willem-Alexander in zijn toespraak vrijdagavond noemde.

Als we de lessen die we nu leren, ook meenemen na deze coronacrisis hoeft dit zeker geen verspilde tijd te zijn.

2020 wordt zo een jaar om nooit te vergeten