Column Annemarie Kemp-Van de Brug

Afgelopen december werden mijn man Peter en ik wederom trotse ouders van een dochter. Isa is een blije baby – die gelukkig al goede nachtjes slaapt 😊 – en speelt graag met haar grote zus Anna van 2,5. We zijn enorm dankbaar voor ons fijne gezin en genieten van het opgroeien van onze meiden.

Zij zijn nu nog maar klein, maar als ouders hebben we wel al geleerd dat we constant bezig zijn met hun toekomst. Dat is met de geboorte van de dames ook ‘geboren’; een constant verantwoordelijkheidsgevoel en de wil om het beste door te geven wat we maar kunnen. Een deel gaat over noodzakelijkheden in het leven; bijvoorbeeld het leren om met geld om te gaan en zelfstandig te zijn. Of om allemaal je steentje bij te dragen in het huishouden. Maar, nog veel meer over wat wij belangrijk vinden om aan onze meiden te leren. Wat is voor ons nou belangrijk om in hen terug te zien als ze -vast veel te snel- volwassen zijn?!

Die vraag heb ik mezelf vaak gesteld sinds ik moeder mocht worden. In een polariserende samenleving, waarin we onszelf vaak belangrijker vinden dan een ander, hoop ik dat onze meiden opgroeien als zorgzame en betrokken inwoners. Zie naar elkaar om, en zoals onze partijleider Henri Bontenbal zegt: practise what you preach. Wat we willen veranderen aan onze samenleving, moeten we ook zelf doen.

Dus als we willen dat er een einde komt aan eenzaamheid; ga nog deze week bij iemand op bezoek waar je hoognodig een keer langs moet. We kennen allemaal wel iemand waarvan we regelmatig denken; daar zou ik snel weer eens langs moeten. Ik ook, de drukte van alledag zorgt er zo vaak voor dat het er weer bij inschiet. Terwijl een klein gebaar als een kopje koffie drinken met elkaar zo gewaardeerd wordt en de ander een fijne dag bezorgd. Dat willen we allemaal toch?!

Naast die zorg voor elkaar hoop ik dat we als samenleving weer wat meer naar elkaar toe groeien. Elkaar wat gunnen, het is toch prachtig om blij te kunnen zijn voor de successen van een ander? Nu lijkt het soms wel of er zoveel cynisme en achterdocht in ons huist dat we bij voorbaat al afhaken. Ook politieke discussies worden alsmaar scherper. Ik ben blij en trots dat onze collega’s in Den Haag het tij proberen te keren en een kritische maar positieve houding hebben. ‘Goede plannen steunen we, en anders proberen we om het plan beter te maken’. Een inspirerend standpunt.

Al met al hoop ik dat we allemaal, de gehele samenleving in al haar verscheidenheid, wat liever en milder worden naar elkaar. We mogen hierbij vertrouwen op Zijn leiding. Het is een geruststellend idee dat Hij een plan met ons allemaal heeft en geeft wat daarin nodig is. Dus als het gaat om wat écht belangrijk is om door te geven aan onze lieve dochters hebben we daar het antwoord. Een toekomst vol van hoop!

U geeft een toekomst vol van hoop
Dat heeft U aan ons beloofd
Niemand anders U alleen
Leidt ons door dit leven heen

Op bezoek bij.. Gert Aalten

Op bezoek bij

Deze keer mochten wij op bezoek bij een bekende persoon voor het CDA Putten. Wij zijn op de koffie geweest bij Gert Aalten. Geboren in 1949 in Putten als oudste van een gezin met vier kinderen. Twee heren en twee dames. Opgegroeid met plezier in Putten. Later getrouwd met Aartje van Dronkelaar uit Nijkerk en zelf ouders mogen worden van twee zonen.

Gert ontdekte tijdens zijn schooltijd, die hij afsloot met de Mulo, dat hij qua techniek niet vooraan had gestaan. Hij had veel plezier in tuinieren en werken in het groen maar op technisch vlak ging het niet van een leien dakje. Na zijn opleiding is hij in 1965 gaan werken bij de gemeente Putten als een soort “Manusje van alles” zoals Gert dat noemde. Hij was druk op het gebied van algemene zaken, ruimtelijke ordening, volkshuisvesting en nog veel meer zaken. In die tijd kwam Gert er achter dat hij besturen wel een interessant geheel vond.

In de periode 1969-1970 voldeed Gert netjes zijn militaire dienstplicht. Na zijn dienstplicht ging hij weer werken bij de gemeente Putten. Hij ging echter solliciteren en kwam terecht in de gemeente s-Graveland. Hier hield Gert zich ook druk met algemene zaken, ruimtelijke ordening en volkshuisvesting en alles wat er verder op zijn pad kwam. Ze waren als gezin ook woonachtig in s-Graveland. Echter Gert wilde na van loop van tijd weer eens elders kijken. Zo kwam het gezin in 1976 terecht in de gemeente Muiden. Gert werd daar hoofd van de afdeling algemene zaken en ruimtelijke ordening e.d.. Dit beviel Gert prima maar zijn ambitie was om gemeente secretaris te worden. Na een aantal sollicitaties, bij andere gemeentes, kwam deze plek vrij in Muiden en werd Gert aangenomen als gemeente secretaris van de gemeente Muiden. Een mooie en roerige tijd met grote woningbouw projecten, een gemeente fusie en nog veel meer dat Gert nog steeds niet mag vertellen. Een ding heeft Gert wel altijd getracht te doen en dat is neutraal staan in de discussie. Dit omdat je iedere vier jaar weer een ander college had en je met iedereen door een deur moest. Gert geeft aan dat hij nu daarom nog steeds vaak zijn mond houdt in discussies omdat hij zich dat eigen heeft gemaakt in zijn taak als gemeente secretaris.

In 2006 verhuisden Gert en Aartje weer naar Putten. Ze verhuisden naar het huis waar zijn ouders als laatste hadden gewoond voordat ze naar het dorp verhuisden. Lekker in het buitengebied in de natuur die Gert en Aartje beide liefhebben. Gert bleef werken tot 2009 bij de gemeente Muiden en ging toen, na 44 dienstjaren, met pensioen. Een mooi verhaal van de laatste drie werk jaren is, dat Gert die altijd max 10 minuten fietsen van zijn werk woonde, in een keer een forens werd met files e.d.. Hij moest daar erg aan wennen maar kan daar nu nog om lachen.

Gert heeft zich altijd verbonden gevoeld met het CDA vanwege de C. Een partij met een bijbelse boodschap waar solidariteit, rentmeesterschap e.d. voorop staan sprak hem erg aan. Hij is dan ook al meer dan 35 jaar lid van deze partij. Ondanks zijn verbondenheid aan de partij, heeft hij tijdens zijn periode dat hij werkzaam was in verschillende gemeentes, weinig extra gedaan voor het CDA. Soms wat meedenken op provinciaal of landelijk niveau maar nooit op de voorgrond.

In 2006/2007 veranderde dat. Hij was nog niet met pensioen en werd gevraagd voor het bestuur van CDA Putten. Na eerst wat tegen gas geven werd Gert toch voorzitter van de club. En hij heeft daar geen spijt van. “Was een mooie tijd” zoals Gert zelf zei. We hadden een leuk bestuur. De werkzaamheden rond de verkiezingen waren erg leuk alleen de corona tijd was erg lastig. Gert wil alles goed doen want anders doet hij het liever niet. Dit was erg lastig in die periode. Daarnaast waren er veel zorgen rond de gezondheid van een van de zonen. Uiteindelijk heeft zijn vrouw Aartje haar nier afgestaan en mogen we met dankbaarheid aan God, vermelden dat het goed gaat met moeder en zoon. Na 12 jaar heeft Gert het stokje overgedragen.

Het is voor veel mensen lastig te zeggen waar ze trots op zijn. Dit omdat er vaak veel zaken zijn waar je dankbaar voor bent. Dit geldt ook voor Gert. Maar als hij iets moet noemen zijn dat vooral zijn vrouw, kinderen met aanhang en kleinkinderen. Hij is trots op Aartje die een nier heeft afgestaan. Gert vermeldde dat hij in die periode ook vooral ontroerd was over het feit dat, mensen vanuit allerlei hoeken ( familie , kennissen, vrienden, werk e.d.), zich aanmelden als donor. In zijn werk is hij blij dat hij veel mensen heeft kunnen helpen op allerlei manieren. Hij mocht goede dingen doen voor de gemeenschap en dat voelde goed. Al met al was Gert zijn conclusie dat hij dankbaar was voor zijn leven met alle pieken en dalen die er waren geweest.

Op gebied van vakantie zijn Gert en Aartje echte caravan mensen. Al veertig jaar hebben ze er een en ze zijn overal geweest. Jaren lang was Frankrijk de bestemming maar ook Scandinavie was regelmatig een bestemming. De reizen naar Israel waren bijzonder gezien de verhalen uit de Bijbel die daar dichtbij kwamen. De reis naar Suriname was voor Gert in een aantal opzichten ook een eye opener en daarom zeer bijzonder. Maar Ierland is zeker ook het vermelden waard. Nu ze ouder worden verandert de vakantie behoefte wel maar de caravan is er nog steeds.

Gert leest veel. Soms een luchtige detective of thriller is prima. Maar vaak is het wat zwaardere kost. Hierbij zijn de kranten , politiek, geschiedenis, cultuur en aardrijkskunde vaak het hoofdthema. Hij mag er graag wat van opsteken als hij wat leest. Muziek en films is heel wat anders. Gert mag best graag eens mee gaan naar een concert. Maar echte liefde voor muziek is er niet echt. Hij is er achter gekomen niet muzikaal te zijn en dat ritme niet voor hem is weggelegd. Bij films is dit echter nog erger. Gert kon mij geen goede film noemen.

Maar goed wat zou je ook als je vrije tijd nog steeds wordt gevuld met allerlei andere zaken. Gert is bestuurlijk nog steeds druk met de BOA en BoerenNatuurVeluwe( Agrarisch Natuur Beheer) . Bij de laatste zit hij in het algemeen en dagelijks bestuur en dit vergt nog steeds veel tijd. Hij gaat op zijn tijd ook mee de polder in en hoopt dat in de toekomst vaker te gaan doen. Zijn bestuursperiode loopt binnenkort af en hij hoopt er dan meer tijd voor te hebben.

Als je Gert vraagt waar hij van onder de indruk is komen we als snel weer bij het CDA. Henri Bontenbal is een man waar hij veel respect voor heeft. Door zijn eerlijke verhaal zet hij het CDA weer op de kaart als een betrouwbare partij met een eerlijk verhaal van minder ik en meer wij.

Als we dan verder praten over de politiek wil Gert vooral meegeven dat de landelijke politiek eens moet stoppen met de Haagse spelletjes. Men moet weer gaan luisteren naar de zaken in het land. Daarnaast moet men zich weer eens fatsoenlijk gaan gedragen naar elkaar. Dit omdat men in Den Haag een grote voorbeeld functie heeft. Tevens zou men meer visie moeten ontwikkelen en minder moeten leven met populisme en de waan van de dag. Volgens Gert gaat het er in de Puttense politiek nog steeds fatsoenlijk aan toe.

Voor het landelijke CDA zou Gert mee willen geven, dat de C weer een grotere rol speelt in solidariteit naar elkaar. Het opkomen voor elkaar en het beter verdelen van de lasten. Daarnaast wil hij het CDA Putten meegeven zich te bekommeren om verkeer, ruimtelijk ordening en dan vooral de woningbouw. Het is voor de jeugd onmogelijk wat te vinden in Putten. Zoek naar meer mogelijkheden voor hoogbouw en vooral sociale woningbouw. Maar vooral wil hij het CDA sterkte wensen in het oplossen van al deze grote problemen. Want Gert maakt zich zorgen over de toekomst. Over de genoemde zaken maar ook over de natuur en wat daar van overblijft in de toekomst als we met zoveel mensen in zo’n klein landje wonen.

Column Henk Mosterd

Afgelopen week had ik een overleg met een aantal Europese collega’s. Tijdens de
gesprekken viel mij op dat de politieke problemen waar wij als Nederland mee worstelen ook
zeker in onze buurlanden voorkomen, denk dan vooral aan huisvesting, klimaat en het
alsmaar meer polariseren van het politieke klimaat. Ook werd genoemd dat de jeugd een
afnemend vertrouwen in de overheid heeft, als één van de redenen werd genoemd dat hun
toekomstperspectief zo onzeker is.

Wanneer ik wat verder over de zorgen van de jeugd nadenk dan zit daar zeker een kern van
waarheid in. Een baan is over het algemeen nog wel goed te vinden maar een betaalbaar
huis ligt helaas voor weinigen binnen handbereik. Vroeger heb ik geleerd dat je moet sparen
voor later maar wanneer is later voor de jeugd? Om toch niet eindeloos te wachten totdat er
een keer een betaalbare woning voor hen is zie je dat ze nu meer genieten van het nu en het
later maar vooruitschuiven. Het gevolg is dat het spaarpotje hierdoor niet echt aangroeit wat
natuurlijk weer haaks staat op het geld dat straks nodig is wanneer er wel een woning
beschikbaar komt.

De grote vraag is natuurlijk, hoe kan de overheid het tij keren? Door regelgeving is de
flexibiliteit en slagvaardigheid van de beschikbare mogelijkheden beperkt. Als je
bijvoorbeeld ergens een woonwijk wilt bouwen dan worden de plannen vaak afgeremd door
de stikstofproblematiek of andere bezwaren, al dan niet gegrond. Het is om deze redenen
een utopie om te denken dat we zomaar een woonwijk uit de grond kunnen stampen, hoe
graag wij dat dus ook zouden willen.

Betekend dit dan dat iedereen tot z’n 40ste bij zijn ouders moet blijven wonen of misschien
Putten moet verlaten om ergens anders te gaan wonen waar de wachtlijst korter is? Laten we
hopen van niet maar soms denk je wel eens stiekem… Wat als de overheid zich iets
flexiberen zou opstellen door bijvoorbeeld woningsplitsing eenvoudiger te maken en/of een
tijdelijke woonruimte toestaan zolang de betreffende burger op de wachtlijst staat. Uiteraard
is dit hardop dromen maar het zou toch mooi zijn als we zo onze jeugd een toekomst kunnen
geven? Zou zo het vertrouwen niet weer terugkomen, de jeugd wil zich gehoord voelen!

Henk Mosterd
Bestuurslid CDA Putten